Mijn naam is Debbie Schreurs-Beek. Ik ben enthousiast, creatief, sensitief, empathisch, humoristisch, geïnteresseerd in het innerlijke leven van mensen en houdt zowel van gezelligheid met mensen om me heen als van alleen zijn met bijvoorbeeld een goed boek of al wandelend in de natuur. Ik woon in Roermond, ik ben getrouwd en trotse moeder van twee kinderen, geboren in 2007 en 2010. Het is bijzonder om te zien hoe zij steeds meer hun eigen pad bewandelen, terwijl ze weten dat wij als ouders altijd een steunpunt voor hen zijn als het even tegenzit. Als ouder weet ik uit eigen ervaring dat het echter ook fijn is dat je niet altijd alles alleen hoeft te dragen en dat het dus helemaal oké is om hulp te vragen.

Als kind en tiener heb ik veel met onzekerheid, perfectionisme, angstklachten en paniekaanvallen geworsteld. Eenmaal volwassen dacht ik dat ik daar redelijk overheen gegroeid was. Nadat ik echter moeder werd, bracht een burn-out mij tot stilstand en al mijn eerdere klachten kwamen in alle heftigheid terug. Met behulp van goede, professionele begeleiding leerde ik mijn onzekerheden en angsten onder ogen te zien. Ik ging actief aan de slag met mijn eigen gedachten, verwachtingen, eigenschappen en kwaliteiten. Uiteindelijk heb ik een aantal kleinere en grotere stappen gezet waar ik trots op ben. Wil dat zeggen dat ik nu nooit meer onzeker ben en precies weet hoe het leven werkt? Nee, zeker niet. En gelukkig hoeft dat ook niet. Wel heb ik meer zicht gekregen op wie ik ben en hoe ik met dingen om kan gaan.

Na mijn herstel heb ik binnen mijn werk in het voortgezet onderwijs bewust gekozen om mij te richten op wat mij écht voldoening geeft: het begeleiden van jongeren die ondersteuning nodig hebben op sociaal-emotioneel vlak. Ik vind het bijzonder waardevol om dieper in contact te staan met jongeren en hen op weg te helpen in hun ontwikkeling. Uit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk goede begeleiding is wanneer je, op welke manier dan ook, vastloopt in het leven. 

Ook realiseer ik me hoe waardevol het voor mij als tiener geweest zou zijn, als ik toen professionele begeleiding gekregen had. Erover kunnen praten en je daardoor niet gek en alleen voelen, had waarschijnlijk al heel veel uitgemaakt. Ik ben er daarom van overtuigd dat coaching het verschil kan maken en ik gun het dan ook iedere jongere die het op dit moment nodig heeft uit de grond van mijn hart.